Spaanse lessen, Guyasamin en Cotopaxi

Buenos diaz/tardes amigos,

Het gaat allemaal redelijk goed met mij, zondag was ik weer verbrand, nadat ik 30 minuten in de zon had gezeten. Ik ga denk maar opzoek naar factor plamuur(50) om mn huid te plezieren. Verder heb ik enorm last gehad van wat reizigerskwaaltjes. Mijn jetlag wordt al iets minder. In plaats van half 4 word ik nu al tussen half 6 en 6 uur wakker, dus dat is erg fijn! Verder heb ik alleen dan, wanneer ik zo vroeg wakker ben, beetje heimwee. Ik moet zeggen dat ik hier enorm geniet van de gezelligheid, gastvrijheid, het weer en de mooie stad tot het moment dat ik me besef dat 6 maanden erg lang is. De mensen die hier langer dan 3 maanden zijn, vertellen mij dat het na een maand over is en dat de tijd dan zal vliegen.

Maandag heeft Norbert geholpen met de bus uit te zoeken richting Spaanse les en ging hij als een echte Nederlander achter de bus aan fietsen. Ter info, je hebt hier 2 soorten bussen. De ene gaat één route van halte naar halte, deze haltes zijn groene gebouwtjes waar je 25 cent entree betaald. En de andere soort bussen gaan hun eigen route en je weet of je in moet stappen wanneer de naam van de wijk of straat op de voorkant staat geschreven. Maar goed ik was in de bus en dat was best wel eng. De buschauffeurs rijden als een stel F1coureurs en zijn niet zo goed in geleidelijk remmen. En dat is behoorlijk irritant, want iedereen hangt aan zo’n handvat in de bus. Vervolgens moest ik ook nog proberen naar buiten te kijken, want ik moest de halte na Stadium Olympic hebben. Vervolgens is het vanaf de bushalte 3 minuten lopen naar school. Hier aangekomen mocht ik meteen een soort examen maken om te kijken hoe mijn niveau van Spaans is. Na 2 opdrachten greep Norbert in, omdat ik de opdrachten verkeerd interpreteerde. Dus toen meteen begonnen met mijn les. Ik heb individuele les van Manuel, hij spreekt continu Spaans en hij weet net zoveel Engelse woorden als ik Spaanse worden, dus dat is best wel lastig. Tijdens de pauze ben je met alle studenten en moet je een kleine presentatie over jezelf geven.
Er zijn meerder studenten of in groepsles of in individuele les. Er zijn 2 Duitsers, 1 Belg en een Zwitserse waarmee ik na school beetje optrek. Maandag zijn we even naar La Mariscal geweest en daarna even lekker in het park gezeten. En ’s avonds heb ik gewoon gekookt en huiswerk gemaakt.

Dinsdag wederom weer Spaanse les en daarna zijn we naar Fundación Guayasamín en Capilla del Hombre geweest. Dit is een museum van de artiest Oswaldo Guayasamin. We hebben een rondleiding in het Spaans gehad en ik begreep er na 2 dagen les nog niet veel van. Het huis(zie foto’s) is van Guayasamin zelf geweest en heeft hij aan het volk gegeven. In het huis zie je heel veel Maria beelden, Jezus aan het kruis en Maria met Jezus, heel mooi en indrukwekkend. Maar dan ineens loop je een kamer binnen en dan is daar een wand met alleen maar kamasutra beelden. Een enorme tegenstelling vond ik dat! Daarna ben ik met taxi en bus richting de winkel gegaan en even fruit gekocht. Toen kwam ik terug in het hostel en heb ik met nog anderen in het hostel huiswerk gemaakt en vervolgens hebben we pizza besteld. We aten uiteindelijk met zijn vijven 2 pizza’s van het grootste format(4 diepvriespizza’s ineen).

Woensdag uit Spaanse les richting de oude stad van Quito gegaan, hier is een koloniaal centrum. Enorm indrukwekkend en heel mooi! Hier hebben we(ik en 2 klasgenoten) een klein rondje gelopen en toen kwamen we een groep Amerikanen tegen. Hier mee hebben we lang gekletst en het ook over de sneeuwstorm gehad. Zij wonen in Minnesota en waren blij dat ze inmiddels in de warmte van Ecuador zitten. Vervolgens begon het enorm te onweren, wat ik mooi vind om te zien, maar niet als ik buiten ben. Dus toen zijn we gevlucht naar een barretje en hebben we een heerlijk sapje op. Daarna ben ik richting mijn hostel gegaan. Rond 19.30 ging ik koken en dat was erg gezellig, ik was niet de enige die dat had bedacht. Toen kwam het idee dat we met zn allen(5 meiden) naar La Mariscal zouden moeten, aangezien het Ladies Night is op woensdag. Ik en Katelijne hadden besloten dat we meegingen, mits we het niet te laat zouden maken. En daar gingen we, met zn vijven in een taxi gepropt richting La Mariscal. Gratis mixdranken en die zijn hier half om half… dus behoorlijk sterk. Maar lekker gedanst en toen was het 23.45 en lag ik heerlijk in mijn bedje!

Donderdag met wat moeite mijn bed uitgestapt… maarjaa wat geeft het, het leven is zo mooi hier. Zodra ik naar buiten stap hoor je de vogels fluiten, zie je de zon opkomen en wist ik weer dat ik alleen maar geniet! Op naar school, les gehad en toen snel terug richting mijn hostel, wat was ik moe. In plaats van slapen heb ik mijn kamer schoongemaakt, bed verschoond en mijn kleding met de hand gewassen. Vrijdag wederom weer Spaanse les en daarna boodschappen gedaan en samen met anderen uit het hostel gekookt.

En zaterdag was eindelijk de grote dag, ik ging met het groepje van school en Katelijne naar de ‘cotopaxi’. Dit is een vulkaan zo’n 60 km ten zuiden van Quito. Om 6:45 moesten op het vertrekpunt klaar staan. We waren met een groep van 13 of 14 in totaal en vertrokken rond 7.10 richting het zuiden. We reden eerst naar een omgebouwde boerderij die nu als hotelachtig iets fungeerde. Hier ontmoetten we onze gids en kregen we ontbijt. Het ontbijt waren broodjes zo groot als mijn duim, fruit, ei, sap en thee. Het smaakte goed en toen gingen we vertrekken naar het natuurgebied rondom de cotopaxi. We betraden dit natuurgebied en zouden rustig aan gaan stijgen in dit natuurgebied omdat de hoogte nog meer verschilde met de hoogte in Quito. Ikzelf heb weinig last van de hoogte gehad en voelde er nu ook niet veel van. Eenmaal bij de voet van de vulkaan aangekomen met de bus. Gingen we verder te voet. En wat viel dit tegen zeg!! We gingen via een zigzagpad omhoog. Ik heb mijn eigen tempo gelopen en heb op zn tijd gewoon uit staan puffen en wat gegeten en gedronken. Het advies was om veel water te drinken, chocola te eten, cola te drinken, koekjes en bananen. Het kwam er voor mij op neer dat ik even gewoon suikers moest eten(ik heb er nu wel buikpijn van) maar gisteren niet. Op een gegeven moment dachten we dat we er waren, toen moesten we nog een stuk verder. Het zigzagpad was over en het laatste stuk richting de eerste gletsjer was zwaar omdat je voeten makkelijk weggleden. Eenmaal aangekomen bij de gletsjer kregen we de mogelijkheden om foto’s te maken. We hadden geluk met het weer, het was namelijk bij de cotopaxi droog. Wel veel bewolking gezien en ook de zon! Bij de gletsjer waren we ruim 5000 meter hoog. Daarna begonnen we aan het afdalen naar de parkeerplaats waar de buschauffeur ons op wachten met de mountainbikes. We mochten de rest afdalen met een mountainbike. Katelijne en ik hadden tijdens de heenweg goed opgelet en wisten dat de weg uit zand en stenen bestond en het eerste stuk enorm veel haarspeldbochten waar ook de auto’s gewoon reden. Ik heb gevraagd of ik later mocht gaan mountainbiken wanneer die vreselijke bochten voorbij waren. En die mogelijkheid kreeg ik. Ik vond het fantastisch om te mountainbiken door de bergen, zonder veel te trappen! Na mijn fietservaring was het tijd om terug te gaan om te gaan eten op de plek waar we ook ontbeten hadden. En rond 16.00 was iedereen behoorlijk hongerig en waren we blij dat we te eten kregen. Het was een lunch met soep, vervolgens vlees, rijst, gebakken banaan, bonen en sla en als toetje een stukje cake. Toen weer terug naar Quito, waar het flink regende. En vervolgens snel al het stof van ons afgespoeld en door naar de stad waar we even wat dansjes en drankjes hebben gedaan.

Voor nu zijn de plannen vooral Spaans leren en uitrusten. Ik ben nog steeds vroeg wakker en het zou best wel enorm fijn zijn als dat eens even wat later wordt. Ik heb dus gehoord dat het wintersweer naar Nederland komt, of er al is… ik wens jullie veel plezier daarmee!!
Liefs en een boel met kusjes,
Jente