AMA LA VIDA - ECUADOR!

Hoihoi allemaal,
Bij deze weer een update, leuk om te horen dat jullie genieten van mijn reisverslagen! Hoop dat jullie een fijne pasen hebben gehad, mijn paasweekend was de beste ooit!! Het gaat gewoon helemaal goed met mij, begin nu wel beetje de druk van stageverslagen te voelen, maar daar ben ik goed en braaf mee bezig. In Nederland heb ik meestal een concentratieboog van een kleuter...hier is mijn concentratieboog niet eens meer noemenswaardig. Wat is het toch stom om achter je laptop te zitten in dit geweldige land(behalve voor contact te houden met jullie natuurlijk). Naast mijn foto’s en verhalen heb ik een mooi filmpje voor jullie, dit geeft een beter beeld waarom ik verliefd ben geworden op dit prachtige land! https://www.youtube.com/watch?v=9Fi88GBOHOA&feature=youtu.be

De weken tussen carnaval en pasen heb ik veel gestudeerd naast stage en veel gezellige dingen in Quito gedaan met vrienden hier!!

Stage:
Ik heb de afgelopen weken meer diepgang gevonden in mijn stage. Helaas nog geen huisbezoeken gedaan, dat komt nog wel. De diepgang is gekomen doordat ik zoveel meer weet over autisme nu en hoe het centrum tegen autisme aankijkt. Dit heeft mijn visie ook doen veranderen. Autisme houdt voor mij nu in een vertraging en versnelling in verschillende ontwikkelingsgebieden. Dus sociaal kan een kind 2 jarig zijn, feitelijk is het 8 en qua kennis is het kind 12. Klinkt raar maar dit kunnen we testen en ontdekken door middel van observeren. Verder heb ik zoveel literatuur gelezen(meer dan de afgelopen studiejaren hahaha) dat mijn kennis over hulpverlening ook een sprong vooruit maakt. Ook over mijn eigen ontwikkeling tot professional ben ik meer tevreden. We hebben 2 bijzondere dagen gehad de afgelopen maand met het centrum.

Ecuador en azul(Ecuador in het blauw)
2 april was het internationale dag van autisme. ’s Ochtends moest ik gewoon zoals een normale dag werken. Rond 12 uur is Alvarro naar het dichtsbijzijnde almuerzo restaurantje gegaan om 3 almuerzo’s te halen. We hebben terwijl alle kinderen er nog waren, gegeten om vervolgens zodra de kinderen weg waren naar Universitad Catolica te gaan. Hier is een psychologie faculteit waar Norbert met 4 vrijwilligers om 10 uur is begonnen met kleine psychologische activiteiten en pannekoeken te bakken en deze te verkopen met de opbrengst voor de fundación. Wij kwamen met zn drieën aan en toen vertrokken 2 andere vrijwilligers. Een middagje pannekoeken bakken/eten en uitleg geven over de organisatie. Het was een middag die snel voorbij ging. Het doel van deze dag op de universiteit was autisme onder de aandacht te brengen en vrijwilligers te werven. Ik denk dat dit behoorlijk goed gelukt is. ’s Avonds ben ik met Norbert, Alvarro en Lizet naar Plaza Grande(bekend plein in Centro Historique) gegaan. Hier heeft de overheid een manifestatie georganiseerd om de dag goed af te sluiten. Norbert was betrokken bij de voorbereiding en had verteld dat de overheid dit evenement samen met de ouderorganisatie van autisme en de verschillende centra en fundacións wilde organiseren. Helaas is dit goed mislukt. Het begon met flink wat politiek geouwehoer...waar ze een grote fout maakten. Ze zeiden namelijk dat ze niet weten wat de oorzaak is van autisme. Dat is wel bekend: Het zit namelijk in de genen. Maargoed...positief bekijken, de overheid steekt energie in autisme. Hoewel Norbert hier behoorlijk negatief is. Want het samen organiseren is niet gelukt, want de overheid had(bleek achteraf) zelf al een idee bedacht. En de overheid gebruikt de kennis van de organisaties maar geeft de organisaties hier niks voor terug, geen geld maar nog belangrijker geen waardering. Na het politieke geouwehoer kwam er een filmpje. Dit was een propaganda filmpje, net of ze autisme en al het taboe er om heen hadden overwonnen. Ik vond het net of ze een oorlog hadden gewonnen. Daarna kwam er een prachtig schilderij het podium op, deze was geschonken ofzo. Dit schilderij had het meeste met autisme te maken en er werd het kortst over gepraat, beetje jammer. Vervolgens kwam de vice-president het podium op. Blauw(azul) is de kleur van het autisme en er kwam een reuze schakelaar het podium op. En die schakelde hij om en toen kleurde Plaza Grande helemaal blauw. Was een erg mooi gezicht, historische gebouwen in het blauw. Toen leek het afgelopen, sturen ze 2 meisjes met het down syndroom in prachtige jurken het podium op. Leuk om te zien dat die meisjes een dans hebben ingestudeerd en deze voor honderden mensen opvoeren, alleen jammer dat het internationale dag van autisme was en niet van de downies is. Norbert was toen helemaal uit zn doen, de overheid zal toch wel begrijpen dat het niet hetzelfde is. En hij dacht dat de overheid dit had gedaan omdat mensen met het downsyndroom meer aandachtsgeil zijn. Het is jammer dat deze afsluiting alsnog een verkeerd beeld kan geven voor mensen met weinig kennis van autisme. Het was een lange dag voor mij van 8 tot 21.30 met een uurtje pauze. Maar het is goed voor mijn beeld vorming om de macro kant van het systeem van de kinderen te kennen.

Dia de integracíon
5 april(zaterdag) was ik de gelukkige om een extra dag te werken. En eerlijk gezegd had ik er 0,0 zin in, vooral omdat ik tussen 8.30 en 9.00 aanwezig moest zijn en een uur moet reizen. Maargoed het was een soort van opendag van Jason Miller, de school waar ik op dinsdag altijd werk. Helaas was ik samen met 3 anderen op tijd en de anderen die de spullen mee zouden nemen, waren er tegen half 10. Maar dat mocht de pret niet drukken, het was op het speelplein en het was schitterend weer. Toen eenmaal iedereen er was, moesten we snel partytenten opzetten en onze ‘keuken’ klaarmaken. Want ook hier was wederom de bedoeling om pannekoeken en andere etenswaren te verkopen,met de opbrengst voor de fundacíon. Deze dag voor mij was erg leuk, beetje pannekoeken bakken, met de ouders van de kinderen praten en vooral veel lol met mijn collega’s. Uiteindelijk hebben we veel geld opgehaald, wat erg fijn is als je weet dat het centrum er financieel niet zo goed voor staat.

Uitgaansleven
Naast stage ga ik regelmatig uiteten of lunchen of gewoon lekker stappen. Wanneer ik uit eten ga, heb ik verschillende opties. Mexicaanse restaurants hebben ze hier genoeg en dat smaakt goehoeeed! Indiaas...zo lekker even een lekkere curry eten. Arabisch,, mmmm lekker hummus eten en lekker vegetarisch. Chinees/sushi, ik ben geen sushifan, maar als andere het willen eten, eet ik toch lekker een bord met chinees. Hamburgers, heerlijke hamburgers hebben ze hier, en nee niet bij de grote gele M. Genoeg keuzes dus, wanneer ik uiteten ga, probeer ik toch even vlees of vis te eten. Want wanneer ik voor mijzelf kook eet ik geen vlees ofzo, want dat verkopen ze in kilo verpakkingen. Verder gebeurd het ook bijna wekelijks dat we met een groepje koken. Op de één of andere manier eten we dan altijd wraps. Gezellig met zn allen koken, wijntje/biertje drinken en vooral veel ouwehoeren.
Het stappen doe ik hier 2 a 3 x per week. Dat is wat ik in Nederland in een maand doe. Dus het feestbeest is officieel losgeslagen! Hahah, er zijn verschillende bars met verschillende mensen, prijzen van drank en muziek. Over het algemeen gaan we vaak naar dezelfde bars. Een bar met reggea en salsa en een bar met dezelfde muziek als in Nederland, dance of hoe ze het hier noemen electronique. Het ligt aan de dag, zoals woensdag maak ik het niet later dan 00.00 en in de weekenden zie ik vaak de lichten aangaan.

Pasen
Ja ja ik ben met pasen voor het eerst naar het strand geweest!! VAMOS A LA PLAYA! Eindelijk naar het strand. Ik heb de donderdag een dag vrij genomen en goede vrijdag is hier officiele vakantiedag. Dus woensdagavond ben ik met twee vriendinnen met de nachtbus vertrokken. Van Quito naar Manta was 8 uur reizen&daarna van Manta naar Montañita was nog eens 3 uur. Lange reis zonder veel slaap in een bus met airconditioner op stand vriezen. Maar toen kwamen we aan in Montañita. Ik had de verhalen gehoord over sex, drugs, rock and roll en hippies. We kwamen aan en voor mijn gevoel waren voor die dag alle verhalen flink overdreven. Er zijn veel bars, hangt een rustige sfeer en er wordt continu muziek gedraait. Het was niet zo gestoord als iedereen mij had verteld. We zijn opzoek gegaan naar een hostel, en hadden een privekamer met eigen badkamer. Snel uitgepakt omgekleed en gaan ontbijten om daarna lekker op het strand te chillen. Montañita staat bekend voor het surfen en dat was ook goed te merken aan de golven. De nederlandse golven stellen echt geen bal voor, je wordt echt meegezogen. Dus dat was meteen een goede workout voor mijn conditie. S avonds zijn we lekker cocktails gaan drinken en lekker rondgewandeld in Montañita. De volgende dag besloten we om de bus in te stappen naar Canoa. Hier kwamen we rond de avond aan en hebben we lekker pizza gegeten en zijn we op zoek gegaan naar Casa Bambu. Zoals jullie weten woon ik in Casa Bambu Quito en zijn er nog 2 locaties. Één in Mindo(heb ik ook al bezocht) en deze in Canoa. Weer zo’n paradijsje op aarde. We hebben connecties dus we hadden nog mooi een kamer geregeld in dit drukke weekend. ’s Avonds op het strand wezen stappen, dit was uitzondering ivm feestdagen. Verschillende barretjes met dj’s erbij. En geloof me er is niks lekkerders dan met een cocktail in je hand, blote voeten in het zand te dansen! En vervolgens om de avond af te sluiten te gaan zwemmen in de zee! Zaterdag was een lekkere brakke dag aan het strand en ’s avonds wederom weer met cocktail in mijn hand en op blote voeten dansen!

Zondag was helaas de dag dat we terug moesten naar Quito, want maandag is geen tweede paasdag hier, dus gewoon werken. Er waren geen bustickets meer voor bussen direct naar Quito gingen. Dus we hadden de eer om eerst met een bus(2 uur) van gehucht naar gehucht te gaan en vervolgens bij een terminal aan te komen waar alle mensen in paniek waren, er waren geen bustickets meer naar grote steden. Pech voor ons, dus dan maar met een taxi naar een stad dichterbij Quito om vanaf een bus te pakken. Taxi was 70$ erg duur, maar we moesten iets doen. In de volgende stad, Santa Domingo nog meer mensen in paniek en nog meer drukte. Ik ging informatie inwinnen hoeveel nu een taxi zou moeten kosten.... kwam er een man naar mij toe of ik taxi met hem, zijn broer en zijn zoontje wilde delen. Even uitgelegd dat ik met mijn vrienden dit moest bespreken. We vertrouwde de situatie dus hoppa 6 man in een kleine taxi, 3 uur lang onderweg naar Quito. Al met al hebben we het gehaald, maar vraag niet hoe. Ik heb mijn lesje geleerd met bussen. Zo snel mogelijk je tickets halen en ruim 24 uur van te voren is niet optijd.

Dat was mijn paasweekend. Plannen voor de komende tijd is....koningsdag vieren!! JAAAA dat doen we hier ook gewoon, hoe en wat lezen jullie in mijn volgende verslag!

Knuffels en een boel kusjes uit het paradijs op aarde!

PS. we hebben hier de rode maan gezien, helaas geen goede foto van kunnen maken, was erg mooi en de moeite waard om mn nacht daarvoor te onderbreken!